Menu
- Historia starożytna(209)
- Historia Polski średniowiecze(122)
- Historia powszechna średniowiecze(137)
- Historia Polski XVI-XVIII wiek(156)
- Historia powszechna XVI-XVIII wiek(85)
- Historia Polski XIX wiek(143)
- Historia powszechna XIX wiek(79)
- Historia Polski XX wiek(494)
- Historia powszechna XX wiek(194)
- Historia XXI wiek(16)
- Wydawnictwa źródłowe(278)
- Nauki pomocnicze historii(259)
- Archeologia(112)
- Antropologia i etnologia kulturowa(165)
- Historia sztuki(116)
- Religioznawstwo(65)
- Literaturoznawstwo(66)
- Filozofia(6)
- Socjologia(46)
- Biografistyka(19)
- Wydawnictwa ciągłe(28)
- Mapy i atlasy(6)
- Pozostałe(2)
- Nowości
Wyszukiwarka
Produkt dnia
Newsletter
Podaj swój adres e-mail, jeżeli chcesz otrzymywać informacje o nowościach i promocjach.
Zaloguj się
DWA TRAKTATY O RZĄDZIE
Opis
Dwa traktaty o rządzie
John Locke
Warszawa: Aletheia, 2015
ss. 402
Format A5
Oprawa miękka
ISBN 978-83-62858-79-8
Angielski filozof John Locke (1632–1704) zapisał się w historii jako „ojciec” współczesnej demokracji. Był pierwszym teoretykiem republikanizmu w dzisiejszym sensie. Dwa traktaty… są pod tym względem dziełem kanonicznym, a dla każdego politologa wprost obowiązkowym. Zainspirowały m.in. Deklarację Niepodległości i Konstytucję USA. To właśnie wtedy Locke stał się klasykiem idei nowoczesnej państwowości. Przełomowość republikańskiej myśli Locke’a opiera się przede wszystkim na odrzuceniu legitymizowania władzy czynnikiem nadprzyrodzonym, Bożym nadaniem. Polemice z poglądem, że wszelka władza ma charakter „ojcowski” i wywodzi się ostatecznie od władzy, jaką otrzymał Adam w raju, poświęcony jest pierwszy traktat. Drugi rysuje koncepcję władzy z nadania ludu i odpowiedzialnej przed ludem. Dramatyczne okoliczności powstania dzieła, jego fragmentaryczność, anonimowa publikacja za życia autora czynią lekturę tym ciekawszą. Również jej kontekst jest dość specyficzny. Locke, choć republikanin, godził swoje poglądy z pracą na rzecz króla i arystokratów. Dla niego monarchia i republika nie wykluczały się jeszcze politycznie. Monarcha miał władać jako „przedstawiciel” ludu. Radykalne przeciwieństwo dotyczyło samej legitymacji władzy: tam boskiej, tu społecznej. Obserwowanie, jak wykluwa się ta współczesna idea u myśliciela przecież na wskroś chrześcijańskiego, to jeden z bonusów lektury tego dzieła.