GALICJA NA JÓZEFIŃSKIEJ MAPIE TOPOGRAFICZNEJ 1779–1783 (TOM 10, CZĘŚCI A,B I C)

Galicja na józefińskiej mapie topograficznej 1779–1783 (tom 10, części A i B)

część A: wstępna – opisowa, ilustrowana, w języku polskim i niemieckim, format książki A4, ss. 299

część B: 28 map w pudełku (luźne arkusze, pełnokolorowe reprodukcje w formacie oryginalnym)

część C: tłumaczenie na język ukraiński opisów wojskowych do map

Kraków: Societas Vistulana, 2018

ss. 299 + 28 map

Format A4

Oprawa twarda

ISBN 978-83-65548-35-1

W latach 1779-1783 wojskowi kartografowie austriaccy pod kierunkiem ppłk. Friedricha von Miega sporządzili dokładną mapę tzw. Królestwa Galicji i Lodomerii, czyli ziem polskich zagarniętych przez Austrię w wyniku I rozbioru Rzeczypospolitej. Arkuszom mapy towarzyszą opisy kartowanego terenu obejmujące charakterystykę lasów i roślinności, ukształtowania terenu, rzek i wód oraz ważniejszych budowli o znaczeniu militarnym (zamki, dwory, kościoły i klasztory).

Tom 10 zawiera 24 arkusze mapy (ponadto cztery kopie) wraz z odpowiadającymi im opisami wojskowymi kraju. Materiał ten przedstawia tereny położone w okolicach Lwowa. Do I rozbioru Polski (1772) znajdowały się one w składzie województwa ruskiego (Rusi Czerwonej), tworząc główną część dawnej ziemi lwowskiej; jedynie południowo-zachodni fragment należał do ziemi przemyskiej. Pod panowaniem austriackim duża część tego obszaru weszła w skład cyrkułu lwowskiego, nieco mniejsze – brzeżańskiego oraz samborskiego. W odrodzonej Polsce większość terytorium objętego tomem należała do województwa lwowskiego, wschodnie obrzeże do województwa tarnopolskiego, zaś fragmenty południowe do województwa stanisławowskiego. We współczesnych podziałach administracyjnych Ukrainy niemal w całości zawiera się w granicach obwodu lwowskiego.