POLACY W ORĘŻNEJ WALCE Z NIEMCAMI O WOLNOŚĆ I NIEPODLEGŁOŚĆ W LATACH 1914-1921

Polacy w orężnej walce z Niemcami o wolność i niepodległość w latach 1914-1921

Edward Węgierski

Krzeszowice: Ostoja, 2012

ss. 161

Format A5

Oprawa miękka

ISBN 978-83-60048-68-9

(Ze wstępu)W niniejszej pracy znajdzie czytelnik w formie popularnej opis formowania wojskowych oddziałów polskich do walki orężnej z Niemcami w latach 1914–1921 — z głównym naszym wrogiem do zjednoczenia narodowego i odzyskania niepodległości. Chcę przypomnieć fakty dawniej, bardziej znane, a dziś zapomniane, że mimo olbrzymich ofiar krwi złożonych przez naród polski w I wojnie światowej, którego blisko 2 miliony synów zmuszonych było walczyć w trzech zaborczych armiach przeciwko sobie. Polacy nie zawahali się, gdy tylko zaistniała możliwość tworzenia własnego, polskiego wojska w różnych warunkach i miejscach, do walki z Niemcami. Jak było to trudne i skomplikowane, przekonać się będzie można w trakcie czytania. Przeszkody mnożyły się na każdym kroku: na ziemiach polskich, w Europie, Amerykach czy Azji. Zdarzało się, że sformowanym już oddziałom i gotowym do walki, niedanym było zmierzyć się z wrogiem. Ten skromny szkic powinien uświadomić czytelnikowi, jak potężne były wpływy Niemieckie w Europie i na świecie. Na ich korzyść chciały rozegrać sprawę polską masoneria i Żydzi, przed, w czasie i po zakończeniu I wojny światowej. Jak wprost nadludzkich wysiłków trzeba było użyć ze strony Ruchu Narodowego i jego przywódcy Romana Dmowskiego, by jak najkorzystniej rozwiązać kwestię polską. Zbrojny wysiłek antyniemiecki Polaków w latach 1914–1921, uwzględniając trudności ze wszystkich możliwych stron, nie był mały. Utworzenie dużej armii polskiej, jaką była Armia Błękitna i jej udział w walce z Niemcami, dawał nam prawo do udziału w konferencji pokojowej, jako pełnoprawnemu uczestnikowi wojny światowej po stronie państw Ententy. Wyżej wymieniona armia — najsilniejsza wówczas grupa wojsk polskich, najlepiej uzbrojona i wyposażona, rozstrzygnęła później walkę z wojskami ukraińskimi o Małopolskę Wschodnią na naszą korzyść i przyczyniła się walnie do powstrzymania bolszewickiej nawały w 1920 roku, co było już w tym czasie czynem zbrojnym w ramach całej zjednoczonej już armii polskiej. Inne czyny zbrojne jak Powstanie Wielkopolskie czy trzy Powstania Śląskie, były bardzo ważnym wkładem, lokalnie decydującym. [...]Kraków, kwiecień 2012Edward Węgierski